Wat is de relatie tussen functionele freeze en het autonome zenuwstelsel?

De functionele freeze respons kan worden begrepen in relatie tot het autonome zenuwstelsel, dat verantwoordelijk is voor het reguleren van onbewuste lichaamsfuncties. Binnen het autonome zenuwstelsel spelen het sympathische en parasympathische zenuwstelsel een belangrijke rol.

Wanneer we geconfronteerd worden met stress, angst of uitdagende situaties, wordt vaak het sympathische zenuwstelsel geactiveerd. Dit staat bekend als de "vecht- of vluchtreactie", waarbij ons lichaam zich voorbereidt om te reageren op een bedreiging. Dit gaat gepaard met fysiologische veranderingen zoals een versnelde hartslag, verhoogde ademhaling en het vrijkomen van stresshormonen.

In het geval van de functionele freeze respons lijkt het erop dat het parasympathische zenuwstelsel dominant wordt. Dit deel van het autonome zenuwstelsel is verantwoordelijk voor rust en herstel, en wordt vaak geactiveerd tijdens momenten van ontspanning. Echter, wanneer het parasympathische zenuwstelsel te sterk wordt geactiveerd in stressvolle situaties, kan het leiden tot bevriezing.

Tijdens de functionele freeze respons kan het parasympathische zenuwstelsel ervoor zorgen dat het lichaam in een staat van verhoogde waakzaamheid en bewustzijn blijft, wat resulteert in een soort mentale blokkade. Dit kan leiden tot besluiteloosheid, het onvermogen om actie te ondernemen en een gevoel van bevriezing in stressvolle situaties.

Het begrijpen van de balans tussen het sympathische en parasympathische zenuwstelsel kan ons helpen om de functionele freeze respons te begrijpen en strategieën te ontwikkelen om hiermee om te gaan. Het herstellen van een evenwichtige reactie van het autonome zenuwstelsel kan helpen om bevriezing te verminderen en effectiever te reageren op uitdagingen.