Ik voel pijn en ik voel een leegte.
Het bestaan lijkt opeens zo zinloos.
Ik krijg wel meteen een glimlach nu ik dit zo schrijf.
Zo zwaar is het ook weer niet.
Maar wat er aan de hand is…
Ik besefte dat al die spirituele zelfhulpboeken door mij gebruikt worden als middel om mijzelf te bevestigen
Iets wat alleen een ego nodig kan hebben
Dus ik besloot te stoppen met het consumeren van content over ‘zijn’
Ik deed de afwas en ik vond het echt vet saai zonder non dualisme podcast van Patrick Kicken
En terwijl ik aan het afwassen was, besefte ik opeens het volgende:
Als ik niet eens meer wil luisteren naar de mensen die ‘mijn waarheid’ spreken
Waar gaan gewone gesprekken in het dagelijks leven dan eigenlijk nog over?
Is dat niet ook een continu bevestigen van elkaar
Of botsen omdat je elkaar niet kunt bevestigen
Als ik de bevestiging niet meer in boeken zoek
Dan hoef ik het ook niet meer te zoeken in gesprekken met anderen
En heb ik zin om anderen te bevestigen?
In hun ‘hogere zelf’ of in hun ego?
En als het botst: heb ik dan zin om alsnog tot overeenstemming te komen?
Of kan het mij eigenlijk niet schelen?
Als praten zinloos gaat voelen…
Wat betekent dat voor mijn maatschappelijke leven?
